Pierwsze początki produkcji tektury falistej
Tektura falista została po raz pierwszy wyprodukowana w 1871 roku w Stanach Zjednoczonych przez Alberta Jonesa. Jako pierwszy opatentował nowatorską jak na tamte czasy metodę ulepszania papieru, który był wykorzystywany do celów opakowaniowych. Jego patent polegał na odpowiednim pofalowaniu wstęgi papieru, tak, aby powstawała regularna fala. Kolejnym przełomowym momentem w produkcji i wykorzystaniu tektury był pomysł Olivera Longa, który opatentował metodę łączenia poprzez sklejanie jednej warstwy tektury falistej z jedną warstwą tektury płaskiej. Tak oto powstała pierwsza tektura dwuwarstwowa, natomiast w 1881 roku rozpoczęto produkcję tektury trzy warstwowej.
Produkcja na masową skalę
Masowa produkcja tektury oraz opakowań z tektury falistej rozpoczęła się w pierwszych latach dwudziestego wieku we Francji a następnie rozprzestrzeniała się na kolejne kraje Europejskie. Materiał szybko zyskał swoich zwolenników i już po II Wojnie Światowej był to materiał powszechnie wykorzystywany w przemyśle, fabrykach czy też sklepach. W latach 60 XX wieku rozpoczęto zmechanizowaną i zautomatyzowaną produkcję tektury dzięki stworzeniu przekaźników sterowania procesami oraz dzięki elektronicznym systemom przetwarzania danych.
Pierwsze normy
Pierwsze regulacje dotyczące produkcji tektury falistej oraz opakowań z tektury falistej zaczęto tworzyć w 1952 roku we Włoszech przy nowo powstałej organizacji FEFCO (Federation Eurpeennee des Fabricants de Carton Ondule). Wprowadzono wtedy międzynarodowy znak, jakości produkcji oraz kolejno międzynarodowy kod konstrukcyjny opakowań tekturowych.
Czasy obecne
Obecnie najpopularniejszą odmianą jest tektura trzywarstwowa, która składa się z dwóch warstwa płaskich oraz jednej wewnętrznej warstwy pofalowanej. Dzięki szybko rosnącemu przemysłowi i produkcji towarów, opakowania z tektury falistej szybko znalazły zastosowanie w wielu dziedzinach życia. Choć głównie wykorzystywana jest do produkcji pudeł i kartonów oraz różnego rodzaju podkładów.
